Ο "Πρίγκιπας" και ο ασυμβίβαστος έρωτας του

Στις 15 Μαρτίου, πριν 8 χρόνια, το 2005 έφυγε από την ζωή η ποιήτρια Γιόλα Αναγνωστοπούλου. Εξέφρασε με τους στίχους της την κουλτούρα του «κίτρινου σούρουπου» της δεκαετίας του ’70 στην Ελλάδα και ήταν ο μεγάλος έρωτας του Παύλου Σιδηρόπουλου, η γυναίκα που δεν μπόρεσε ποτέ να ξεπεράσει, η μούσα του.

Η σκοτεινή ερωτική τους ιστορία ξεκινάει στα τέλη της δεκαετίας του ’70 όταν εκείνη ήταν 22 χρονών και αυτός στα 30. Η νεαρή μελαχροινή και μελαγχολική ποιήτρια τράβηξε αμέσως την προσοχή του «πρίγκιπα της ροκ». Αυτή όμως, προσπαθούσε – μάταια όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια – να τον αποφύγει και να μην τον ερωτευθεί. Ο Παύλος τότε, γνήσιος ροκάς, δεν άφηνε ούτε θηλύκια γάτα στο πέρασμά του., Πίστευε στις ελεύθερες και περιστασιακές σχέσεις, σε αντίθεση με την Γιόλα που τις θεωρούσε ανούσιες. Η γνωριμία τους όμως, στάθηκε μοιραία και για τους δύο. Οι δυο ταλαντούχοι, ευαίσθητοι και αυτοκαταστροφικοί νέοι έζησαν ένα θυελλώδη έρωτα που σημάδεψε τη ζωή τους.

Στην πορεία της σχέσης τους ο Παύλος ηχογραφεί τους δίσκους  «Φλου» και «Εν Λευκώ» και η Γιόλα γράφει την ποιητική της συλλογή «Οξείς μετάλλου ήχοι». Η σχέση τους ήταν καταλυτική για τον Σιδηρόπουλο αφού ήταν η αφορμή για να εξερευνήσει την ψυχή του και να αποτυπώσει σε στίχους τα συναισθήματά του. Χαρακτηριστικό είναι το κομμάτι «Mου πες θα φύγω» που περιγράφει με μοναδικό τρόπο την μοναξιά που ένιωθε όταν η Γιόλα έφυγε για σπουδές στο Παρίσι, ανακοινώνοντάς το σ’ αυτόν ένα βράδυ ξαφνικά. Εκεί στο Παρίσι το ’78 η Αναγνωστοπούλου αποφάσισε να γνωρίσει ένα καινούργιο πάθος, την  ηρωίνη. Αν και είχαν συχνή επικοινωνία με τον Παύλο – αυτή ερχόταν στην Ελλάδα για να τον δει και εκείνος τις έστελνε γράμματα και κασέτες – αυτός δεν ήξερε τίποτα για την εξάρτησή της από τα ναρκωτικά. Ο ίδιος μπήκε σ’ αυτόν τον κόσμο αργότερα, μετά την ηχογράφηση του «Φλου» και θέλησε να εκφράσει τις εμπειρίες του μέσα από τον δίσκο «Εν λευκώ».

Τον Ιούλιο του 1980 αποφασίζουν να ξεκόψουν από την ηρωίνη. Η προσπάθεια απεξάρτησης γίνεται στον Άγιο Κωνσταντίνο, στο εξοχικό σπίτι της Γιόλας. Είχαν κάνει συμφωνία να μην πάρουν τίποτα μαζί τους. Κάποιο βράδυ όμως, η νεαρή ποιήτρια είδε τον Σιδηρόπουλο να κάνει χρήση. Μετά από δυο μέρες επέστρεψαν στην Αθήνα και τον απείλησε πως αν δεν σταματούσε θα τον άφηνε. Το τέλος αυτής της σχέσης δόθηκε από τη Γιόλα ένα βράδυ σ’ ένα θερινό σινεμά της Κυψέλης, όπου είδε τον Παύλο σε πολύ άσχημη κατάσταση. Στο διάλλειμα της ταινίας, η Αναγνωστοπούλου εξαφανίστηκε και δεν γύρισε ποτέ.

Έτσι τελείωσε η σχέση τους, όμως η αγάπη τους υπήρχε πάντα στις καρδιές και των δύο. Δυστυχώς η ηρωίνη είχε νικήσει και τον έρωτά τους και τους ίδιους.

«Η γυναίκα είναι ο καθρέπτης μας. Είναι το πλάσμα που μπορούμε να πούμε ότι το αγαπάμε στο έπακρο και το μισούμε το ίδιο στο έπακρο, ταυτόχρονα, όπως με το ίδιο σκεπτικό λέμε ότι εμπεριέχουμε το Σατανά και το Θεό.» Π.Σ

πηγή:  http://www.rockme.gr